انواع رقص در ترکیه
از گذشته های دور در مناطق روستایی ترکیه در کنار هر رویدادی همچون تولد، ازدواج، جشن و مرگ، بذرافشانی زمین و برداشت محصول، رقص و آواز ویژه ای پرپا میشده.
بعضی آوازها بیانگر عشقی رویایی، میهن دوستی، آرزوی حاصلخیزی و تمنای خوشبختیست.
هر منطقه ای در ترکیه رقص مخصوص به خودش رو داره که در طی صدها سال انجام میشده.
مردم برای اجرای این رقص ها لباس های ویژه ای که هر کدام یک اثر هنری به شمار میره، به تن می کنن. حتی جوراب های آنان با طرح هایی بافته شده که معانی پنهانی رو بیان می کنن.
دولت هم در آموزش این رقص ها به نسل های جدید سهم ویژه ای داره و بدین ترتیب این رقص ها هیچ گاه فراموش نخواهند شد. رقص های ترکی به سه دسته رقص مذهبی، رقص کلاسیک، رقص های مردمی و محلی تقسیم میشن.
رقص های مذهبی:
رقص سماع
رقص سماع رقصی که با مفهوم اروپایی رقص متفاوته. درویش ها صوفیان مسلمان بودن و این فرقه خاص (مولویه) در قرن سیزدهم پایه گذاری شد. دراویش چرخنده بر این باورن که با این رقص آیینی می تونن پروردگار رو بهتر بشناسن.
اونها برای دقایقی، بسیار به دور خود می چرخن تا به عالم خلسه فرو برن. هدف اونها از این رقص پذیرش عشق پروردگار هستش.
آنان قباهای بلند و سفیدی می پوشن که نماد کفن هستش و کلاه های مخروطی شکل بر سر می گذارن که نماد سنگ قبر هستش. هنگامی که رقصنده ها همراه با موسیقی نی و کمانچه و دهل می چرخن، می کوشن تا نیرویی رو که موجب چرخش جهان میشه، هدایت کنن. در جریان اجرای این رقص آیینی رقصنده ها رداهای سیاه رنگی که نماد مزار هست از تن بیرون میارن، و به صورت آیینی قبر خود رو ترک میکنن و از قید و بندهای مادی رها میشن.
رقص های کلاسیک:
رقص کُچِکچه
یکی از انواع رقص محبوب در ترکیه هستش. این رقص توسط هنرمندانی که به آنها دسته جات کُچِک میگن باب شد.
موسیقی ای که این رقص اجرا میشه یک نوع موسیقی عامیانه ترکیست که ریتم تکرار شونده و جذابی داره و توسط آهنگسازان کلاسیک ترک ساخته میشه.
این رقص مخصوص منطقه آناتولی و رومِلی هستش. دسته جات کچک که امروزه تعداد کمتری از آنها به چشم میخوره از سه تا هفتاد، هشتاد نفر تشکیل شده و با نواختن سازهای مختلف میرقصن.
لباس اونها بسیار چشم نواز و پر از طرح و نقش و نگار هستش. در گذشته لباس هایی از گران ترین پارچه ها بر تن میکردن که شاهکارهای هنر خیاطی ترکیه بودن.
حتی رقصندگان مشهور کلاه ها و جلیقه هایی جواهردوزی شده بر تن میکردن. این رقص ابتدا با حرکات نسبتاً کندی آغاز شده و به تدریج تند و تندتر میشه.
رقص هاى محلى:
رقص کولباستى
این رقص بیشتر در بین جوانان رایجه و نوعی از رقص پا هستش. این رقص به منطقه حاشیه دریاى سیاه بر مى گرده و در تمام ترکیه اجرا میشه.
مردمان ترک داراى فرهنگ غنى با قدمت هزاران ساله هستن و رقص و آهنگ هاى فولکورى الهام گرفته از فرهنگ غنى بهره میگیره. بسیار مشهور و زبانزده و از قدیم مورد تحسین سایر فرهنگ ها قرار گرفته.
رقص هالاى
این رقص یکى از رقص هاى محلى و اصلى ترکى محسوب میشه. ساختار و ریتم این رقص غنى از خلاقیت و اصالت مردم ترکیه هستش و تمامى موسیقى عامیانه ترکى در آهنگ هاى ترکى مشخص هست.
هالی نوعی سنگین تر از رقص بار هستش که مختص منطقه سیواس و ارزروم هست که گروهی و شانه به شانه اجرا میشه. نفر اول با دست گرفتن یک دستمال دیگر رقصندگان رو هدایت می کنه.
این رقص در تمام ترکیه اجرا میشه ولى در بخش شرقى انواع گوناگون اون وجود داره. رقاصان در کنار هم شانه به شانه ایستاده و می رقصن.
رقص هورون
هورون نوعى رقص دایره اى هستش که بین مردم محلى منطقه ساحلى شرق دریاى سیاه صورت مى گیره. این نوع رقص با رقص های مناطق دیگه کاملا متفاوته و ریتمى تندتر داره.
حرکات بازوها در هوا و ضربات پا و زانو در این رقص اهمیت زیادی داره.
یکى از سازهاى آن تیمپوست. این رقص نیز به صورت دسته جمعى اجرا میشه و از لباس هاى مخصوص تیره و سیاه با زیورآلات نقره اى تزیین شده استفاده میشه.
رقص زِیبِک
این رقص بیش از داشتن ماهیت رقص، مفهومی نمایشی داره. حالت ایستادن و چهره جدی رقصندگان در این رقص بسیار مهمه. در این رقص حرکت پاها به قدری سریع هستش که نمیشه با چشم دنبال کرد. چرخش بدن و ناگهان ایستادن با سرعتی سرگیجه آور انجام میشه.
کلمه زیبک در واقع به معنی (دلیر) هستش.
این رقص معمولا فردی یا دو نفره اجرا میشه و رقص بومى منطقه آناتولى غربى هستش. در این رقص مردان لباسهاى رنگارنگى به نام افه استفاده مى کنن.
در این رقص دست ها رو به صورت بال عقاب باز مى کنن و در حین رقص خم شده و زانو هاى خودشون رو به زمین میزنن. این رقص نشان دهنده قدرت و مردانگى به دوست و یا حتى به دشمن و نشان دهنده دل و جرات هستش.
آهنگسازان کلاسیک زیادی زیبک ساختن. Tamburi Cemil Bey یکی از اونهاست.
رقص کارشیلاما
نوعى رقص محلى مناطق حوزه دریاى مرمره هستش و بیشتر در مراسم عروسى در ترکیه اجرا میشه و ریتم تند و سریع داره. این رقص اگر دسته جمعى اجرا بشه، در دو صف ایجاد میشه و بدون تماس دو صف با نواى دهل، سورنا و کلارنت اجرا میشه.
رقص قاشق
این رقص با قاشقهاى چوبى انجام میشه. و در تمام مناطق ترکیه اجرا میشه. و در منطقه آناتولى طرفداران زیادى داره. در این رقص با صداى بهم خوردن قاشق ها، موزیک شادى نواخته میشه و صداى دلنوازى داره.
رقص سپر و شمشیر
این رقص نشانگر دوستى و برادریست. در این رقص از هیچ سازى استفاده نمیشه. تنها با برخورد شمشیر و سپر به یکدیگر اجرا میشه.
رقص هورا
یکی دیگر از انواع رقص در ترکیه رقص هورا هستش. این رقص از یونانیان به ترکها منتقل شد. ریتم راه رفتن و ضربات پا در این رقص مهم هستن.
از گذشته های دور در مناطق روستایی ترکیه در کنار هر رویدادی همچون تولد، ازدواج، جشن و مرگ، بذرافشانی زمین و برداشت محصول، رقص و آواز ویژه ای پرپا میشده.
بعضی آوازها بیانگر عشقی رویایی، میهن دوستی، آرزوی حاصلخیزی و تمنای خوشبختیست.
هر منطقه ای در ترکیه رقص مخصوص به خودش رو داره که در طی صدها سال انجام میشده.
مردم برای اجرای این رقص ها لباس های ویژه ای که هر کدام یک اثر هنری به شمار میره، به تن می کنن. حتی جوراب های آنان با طرح هایی بافته شده که معانی پنهانی رو بیان می کنن.
دولت هم در آموزش این رقص ها به نسل های جدید سهم ویژه ای داره و بدین ترتیب این رقص ها هیچ گاه فراموش نخواهند شد. رقص های ترکی به سه دسته رقص مذهبی، رقص کلاسیک، رقص های مردمی و محلی تقسیم میشن.
رقص های مذهبی:
رقص سماع
رقص سماع رقصی که با مفهوم اروپایی رقص متفاوته. درویش ها صوفیان مسلمان بودن و این فرقه خاص (مولویه) در قرن سیزدهم پایه گذاری شد. دراویش چرخنده بر این باورن که با این رقص آیینی می تونن پروردگار رو بهتر بشناسن.
اونها برای دقایقی، بسیار به دور خود می چرخن تا به عالم خلسه فرو برن. هدف اونها از این رقص پذیرش عشق پروردگار هستش.
آنان قباهای بلند و سفیدی می پوشن که نماد کفن هستش و کلاه های مخروطی شکل بر سر می گذارن که نماد سنگ قبر هستش. هنگامی که رقصنده ها همراه با موسیقی نی و کمانچه و دهل می چرخن، می کوشن تا نیرویی رو که موجب چرخش جهان میشه، هدایت کنن. در جریان اجرای این رقص آیینی رقصنده ها رداهای سیاه رنگی که نماد مزار هست از تن بیرون میارن، و به صورت آیینی قبر خود رو ترک میکنن و از قید و بندهای مادی رها میشن.
رقص های کلاسیک:
رقص کُچِکچه
یکی از انواع رقص محبوب در ترکیه هستش. این رقص توسط هنرمندانی که به آنها دسته جات کُچِک میگن باب شد.
موسیقی ای که این رقص اجرا میشه یک نوع موسیقی عامیانه ترکیست که ریتم تکرار شونده و جذابی داره و توسط آهنگسازان کلاسیک ترک ساخته میشه.
این رقص مخصوص منطقه آناتولی و رومِلی هستش. دسته جات کچک که امروزه تعداد کمتری از آنها به چشم میخوره از سه تا هفتاد، هشتاد نفر تشکیل شده و با نواختن سازهای مختلف میرقصن.
لباس اونها بسیار چشم نواز و پر از طرح و نقش و نگار هستش. در گذشته لباس هایی از گران ترین پارچه ها بر تن میکردن که شاهکارهای هنر خیاطی ترکیه بودن.
حتی رقصندگان مشهور کلاه ها و جلیقه هایی جواهردوزی شده بر تن میکردن. این رقص ابتدا با حرکات نسبتاً کندی آغاز شده و به تدریج تند و تندتر میشه.
رقص هاى محلى:
رقص کولباستى
این رقص بیشتر در بین جوانان رایجه و نوعی از رقص پا هستش. این رقص به منطقه حاشیه دریاى سیاه بر مى گرده و در تمام ترکیه اجرا میشه.
مردمان ترک داراى فرهنگ غنى با قدمت هزاران ساله هستن و رقص و آهنگ هاى فولکورى الهام گرفته از فرهنگ غنى بهره میگیره. بسیار مشهور و زبانزده و از قدیم مورد تحسین سایر فرهنگ ها قرار گرفته.
رقص هالاى
این رقص یکى از رقص هاى محلى و اصلى ترکى محسوب میشه. ساختار و ریتم این رقص غنى از خلاقیت و اصالت مردم ترکیه هستش و تمامى موسیقى عامیانه ترکى در آهنگ هاى ترکى مشخص هست.
هالی نوعی سنگین تر از رقص بار هستش که مختص منطقه سیواس و ارزروم هست که گروهی و شانه به شانه اجرا میشه. نفر اول با دست گرفتن یک دستمال دیگر رقصندگان رو هدایت می کنه.
این رقص در تمام ترکیه اجرا میشه ولى در بخش شرقى انواع گوناگون اون وجود داره. رقاصان در کنار هم شانه به شانه ایستاده و می رقصن.
رقص هورون
هورون نوعى رقص دایره اى هستش که بین مردم محلى منطقه ساحلى شرق دریاى سیاه صورت مى گیره. این نوع رقص با رقص های مناطق دیگه کاملا متفاوته و ریتمى تندتر داره.
حرکات بازوها در هوا و ضربات پا و زانو در این رقص اهمیت زیادی داره.
یکى از سازهاى آن تیمپوست. این رقص نیز به صورت دسته جمعى اجرا میشه و از لباس هاى مخصوص تیره و سیاه با زیورآلات نقره اى تزیین شده استفاده میشه.
رقص زِیبِک
این رقص بیش از داشتن ماهیت رقص، مفهومی نمایشی داره. حالت ایستادن و چهره جدی رقصندگان در این رقص بسیار مهمه. در این رقص حرکت پاها به قدری سریع هستش که نمیشه با چشم دنبال کرد. چرخش بدن و ناگهان ایستادن با سرعتی سرگیجه آور انجام میشه.
کلمه زیبک در واقع به معنی (دلیر) هستش.
این رقص معمولا فردی یا دو نفره اجرا میشه و رقص بومى منطقه آناتولى غربى هستش. در این رقص مردان لباسهاى رنگارنگى به نام افه استفاده مى کنن.
در این رقص دست ها رو به صورت بال عقاب باز مى کنن و در حین رقص خم شده و زانو هاى خودشون رو به زمین میزنن. این رقص نشان دهنده قدرت و مردانگى به دوست و یا حتى به دشمن و نشان دهنده دل و جرات هستش.
آهنگسازان کلاسیک زیادی زیبک ساختن. Tamburi Cemil Bey یکی از اونهاست.
رقص کارشیلاما
نوعى رقص محلى مناطق حوزه دریاى مرمره هستش و بیشتر در مراسم عروسى در ترکیه اجرا میشه و ریتم تند و سریع داره. این رقص اگر دسته جمعى اجرا بشه، در دو صف ایجاد میشه و بدون تماس دو صف با نواى دهل، سورنا و کلارنت اجرا میشه.
رقص قاشق
این رقص با قاشقهاى چوبى انجام میشه. و در تمام مناطق ترکیه اجرا میشه. و در منطقه آناتولى طرفداران زیادى داره. در این رقص با صداى بهم خوردن قاشق ها، موزیک شادى نواخته میشه و صداى دلنوازى داره.
رقص سپر و شمشیر
این رقص نشانگر دوستى و برادریست. در این رقص از هیچ سازى استفاده نمیشه. تنها با برخورد شمشیر و سپر به یکدیگر اجرا میشه.
رقص هورا
یکی دیگر از انواع رقص در ترکیه رقص هورا هستش. این رقص از یونانیان به ترکها منتقل شد. ریتم راه رفتن و ضربات پا در این رقص مهم هستن.